 |
| ห่วงยางพิซซ่า |
วิธีการจริงๆ สู่ความสำเร็จมาจากความปรารถนาอันแรงกล้า ดั่งโลหะที่บริสุทธิที่สุดเกิดจากการใช้ไฟที่ร้อนที่สุดมาถึงตรงนี้ ก็เป็นเวลาที่อาจารย์นกฮูกจะมอบภารกิจเล็กๆ เพื่อทดสอบกายและใจของปิง“เรารู้ว่าเจ้าคิดว่าเจ้ากระโดดเก่ง” อาจารย์นกฮูกเอ่ยขึ้น “แต่ขอให้เราได้ชมเป็นขวัญตาหน่อยเถอะว่าเจ้าจะทำได้ดีแค่ไหน เวลาที่ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปรอบๆ”ปิงส่ายหัวดิก “ผมไม่เข้าใจว่าท่านกำลังพูดอะไร”“เราแก่แล้วบางครั้งปีกของเราก็อาจจะแข็งและปวดเพราะโรคไขข้อแต่คำพูดของเรายังชัดเจนเสมอ เจ้าได้ยืนที่เราพูดแล้ว”ปิงจ้องหน้าอาจารย์นกฮูกอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
...“ขอโทษ เถอะครับ แต่ก่อนอื่น ผมเดินไม่ได้ ผมไม่เคยเดินมาก่อน”“ประการต่อมา ผมไม่ได้เป็นกบกระโดดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกที่ไม่มีความหมายนะครับ เพราะไม่ว่าจุดหมายปลายทางข้างหน้าจะเป็นเซ่นไร การกระโดดคือสิ่งที่ผมต้องใช้เพื่อพาผมไปยังทุกที่ที่ผมต้องการจะไป”อาจารย์นกถูกจ้องหน้าลูกศิษย์ตาไม่กะพรับ แล้วตะโกนเสียงด้ง“เอาละ ฟังให้ดีๆ นะ เจ้าเดินได้ ห่วงยางหงส์ และเจ้าก็จะเดิน เริ่มต้นกันเดี๋ยวนี้เลยไม่อย่างนั้น การใช้เวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้ ก็คงเสียเปล่า และเราขออวยพรให้เจ้ามีความสุขกับการได้กระโดดไปทั่วทุกหนทุกแห่งเท่าที่พรสวรรค์เพียงประการเดียวของเจ้าจะพาไป เราเชื่อว่าเจ้าไม่ต้องพึ่งใครอีก”ปิงหน้าถอดสีทันที คำพูดที่ตัดเยื่อใยของอาจารย์นกฮูกไม่ได้เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ถ้าเขาไม่พยายามทำตามคำทั่งของอาจารย์นกฮูกแม้เพียงน้อยนิด การเคี่ยวเข็ญสอนทั่งที่ได้รับก็เป็นอันสิ้นสุด ซึ่งหมายถึงจุดจบของทุกอย่างที่เขาต้องการและต้องมี อย่างน้อยปิงก็ตระหนักในความจริงข้อนี้เป็นอย่างดีมาถึงจุดนี้ ประเด็นที่ว่ากบเดินได้หรือไม่ได้ ก็เป็นประเด็นที่เหล่านักวิทยาศาสตร์ถกเถียงหาข้อสรุปกันมานานเกือบ 150 ปีแล้วผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับสัตว์เสิ้อยคลานมักจะอ้างว่ากบเดินได้ของ แพยางแฟนซีราคาถูก ทวีปแอฟริกาที่อาศัยอยู่แถวชายฝังตะวันตกของประเทศเอกวาดอร์กับกบสีเขียวที่อาศัยอยู่ตามต้นไม้ในทวีปอเมริกาเหนือ ล้วนชอบเดินมากกว่ากระโดด
...แต่นักธรรมชาติวิทยา ซึ่งเป็นพวกที่ได้ชื่อว่าไม่ยอมลดราวาศอกกับข้อถกเถียงใดๆ ก็โต้กลับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับกบทั้งสองเผ่าพันธุนั้น แท้ที่จริงแล้วเป็นการคลานมากกว่า นอกจากความพยายามในการเอาชนะกันด้วยคำพูดแล้ว ถ้าคุณยังมองหาหลักฐานที่หนักแน่นเพื่อยืนยันว่ากบยืนบนขาหลัง แล้วออกเดินไปข้างหน้าด้วยขาหลังทั้งสองข้างได้ คุณก็ควรที่จะได้อยู่ที่นั่นด้วยในคาคืนที่ปิงเดินให้เห็นแต่ก็ไม่ใช่หนแรกที่เขาพยายามหรอกนะและก็ไม่ใช่ครั้งที่สองด้วยและถ้าคุณยังมีที่ไหนที่อยากจะไปในคาคืนนั้น บางที คุณก็อาจจะไปทำธุระให้เสร็จก่อน ในเมื่อการนั่งรอให้ปิงเดินได้จริงๆ แค่สองสามก้าวก็ต้องใช้เวลาพอสมควร ภาพของกบตกที่นั่งลำบาก หกล้มหกลุกหัวทิ่มหัวตำ หน้ากระแทกพื้น ไม,ใช่ภาพที่สวยงามอะไรนัก“ผมทำไม่ได้” ปิงโอดครวญด้วยความทรมานแต่อาจารย์นกฮูกไม่มีทีท่าว่าจะประหลาดใจแม้แต่น้อยสายตาของผู้รู้จับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของปิง “ถ้าเชื่อว่าทำไม่ได้ เจ้าก็จะทำไม่ได้ แต่ถ้าเชื่อว่าทำได้ เจ้าก็จะทำได้ คำพูดก่อเกิดความเชื่อและความเชื่อเป็นบ่อเกิดของการกระทำ”อาจารย์นกฮูกอธิบายต่อ ห่วงยางเล่นน้ำยูนิคอร์น “การที่จะกำชะตากรรมของเจ้าไว้ในมือของตัวเองนั้น เจ้าต้องเป็นนายของความคิดให้ได้ อะไรที่เจ้าคิด และคิดอย่างไร จะเป็นตัวกำหนดอนาคตของเจ้า“แต่ถ้าเป็นเรื่องของการดำเนินชีวิตตามฝัน ไม่ว่าเจ้าคิดจะทำตามนั้นหรือไม่ก็ตาม ก็ไม่ผิดทั้งคู่ ถ้าเจ้าต้องการ เราจะแบ่งปันความคิดที่จะเป็นประโยชน์ เพื่อช่วยให้เจ้าลุกขึ้นเดินต่อไป”ปังอ้อนวอน “ขอร้องละครับ บอกผมเถอะครับ เข่าของผมถลอกไปหมดแล้ว แล้วขาของผมก็หมดแรง จนแทบจะยืนไม,ติดพื้นอยู่แล้วผมกำลังจะล้มอยู่แล้วนะครับ ช่วยบอกผมทีเถอะครับ ว่าความลับคืออะไร”
ห่วงยางแฟนซี
